Zayn - Rozdział XXV

- Więc wybrałaś jego... Jakoś mnie to nie dziwi. Byłem na to przygotowany... On był pierwszy, jego bardziej kochasz.
- Liam, przepraszam.
- Lil, wybrałaś już... Nic na to nie poradzę. - powiedział Payne. Nagle zadzwonił jego telefon.
- Przepraszam, ale muszę to odebrać...
- No skoro musisz to chyba nie ma wyjścia. - odparłam. Liam wstał i podszedł do drzwi. Spokojnie mogłam usłyszeć jego głos.
- Cześć. Tak, nie ma problemu. Kiedy? Zaraz przyjadę. Wszystko w porządku, zrozumie. Do zobaczenia.
"Alex, Boże jak ja jej nienawidzę." - pomyślałam.
- Muszę jechać. Alex zepsuł się samochód i potrzebuje mojej pomocy.
- Rozumiem, że jesteś jedynym, który może jej pomóc?
- Lily przestań.. Już wybrałaś. Nie jestem Twój.
- Nie musisz tego mówić, bo bardzo dobrze o tym wiem, a co do Alex to jeszcze zobaczysz o czym mówię.
- Mam dosyć twojego wymądrzania się...Alex się zmieniła, a gdybyś tylko pozwoliła jej się poznać to zobaczyłbyś, że to ja mam rację.
- Wiem co mówię Liam. Koniec dyskusji. Jedź, bo jeszcze zacznie płakać... - powiedziałam z ironią i wyszłam. Byłam wściekła. Owszem wybrałam Zayna, ale to nie dawało jej prawa do traktowania tak Li. Nadal się o niego martwiłam.
- Gdzie jest Liam? - zapytał Horan kiedy zeszłam na dół.
- Pojechał do Alex, bo była w potrzebie.
- Lily nie przejmuj się... Jeszcze zobaczy jaka jest naprawdę.
- Mam nadzieję Niall... Mam nadzieję. - odparłam i go przytuliłam.

Po kilku dniach stało się coś czego się bałam. Liam przyszedł z Alex i oznajmił, że są parą.
- Jaja sobie robisz?! - krzyknął Louis kiedy zabrał Li do innego pokoju.
- Przecież nie możesz z nią być! Liam jesteś aż tak ślepy? Nie możesz z nią być... Ale Ty chyba naprawdę jesteś głupi...
- Ty też?! Cholera dajcie wy mi wszyscy spokój! Alex wychodzimy! - wparował Liam do salonu, zabrał moją siostrę i po 5min wyszli z domu. Po chwili Harry wyskoczył na Lou, że tak ich potraktował, Niall się wplątał, a ja po prostu musiałam stamtąd wyjść. Pojechałam do Zayna do szpitala.
- Cześć kochanie. - powiedziałam wchodząc na salę. Nagle stanęłam jak wryta.
- Siostro! Siostro! Sioooostro!
- Coś się stało panienko?
- Gdzie jest Pan Malik?
- To panienka nie wie? Pan Malik został dziś rano przeniesiony na OIOM, jego stan się pogorszył.
- Jak to pogorszył?! Jezu siostro gdzie on jest?
- Proszę zejść dwa piętra i tam już panienkę pokierują.
- Dziękuję.
Zbiegłam na dół i dotarłszy na oddział zostałam zaprowadzona do Zayna. Leżał między mnóstwem urządzeń jednak tylko jedno z nich mnie przeraziło. Znów zobaczyłam to co widziałam prawie rok temu. Zayn był podłączony do aparatury podtrzymującej jego serce. Nie mogłam uwierzyć, że historia znów zatacza koło. Zadzwoniłam do chłopaków, pojawili się w ciągu 15min.
- Tak bardzo się boję... Dlaczego znowu muszę przez to przechodzić?! dlaczego ja?! - zaczęłam płakać.
- Kochanie spokojnie. Już raz z tego wyszedł, bo miał Ciebie, teraz też Ciebie ma i też z tego wyjdzie... Nie bój się maleńka. - powiedział Horan z pewnością w głosie jednak jego wzrok skierowany na Louisa i Harrego wyrażał całkiem co innego. Wiedziałam, że teraz historia niekoniecznie skończy się tak dobrze jak na początku. Zayn spał i wydawał się taki spokojny, a mi w głowie dźwięczały jego słowa: To serce mam dzięki Tobie i ono zawsze będzie biło dla Ciebie. Pamiętaj, że będę Cię kochał niezależnie od wszystkiego. Nie zapomnij o mnie, nigdy...


-----------------------------------------------------------------------------------
Jednak będę cały czas... Mam nadzieję, że się cieszycie i że ten rozdział się wam spodoba, pomimo, ze jest krótki. Muszę wstać o 2 w nocy na galę TCA dlatego taki krótki.
Miłego czytania! xxx